بررسی توان خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی و نیازهای مرتبط با آن بر اساس الگوی خودمراقبتی اورم

زمینه و هدف: دیابت، با عوارض متعددی همراه است که یکی از شایع ترین آن ها نوروپاتی می باشد. این بیماری در زنان شیوع بیشتری دارد و در صورت نقص در خودمراقبتی و برآورده نساختن نیازهای مرتبط با آن، می تواند منجر به بروز عوارض متعدد و یا حتی مرگ شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین توان خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی و نیازهای مرتبط با آن بر اساس الگوی خودمراقبتی اورم انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی–مقطعی بر روی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی تحت پوشش کلینیک دیابت یکی از بیمارستان های شهر گناباد در سال 1393 انجام گردید. 120 بیمار به روش دردسترس انتخاب شدند. ابتدا نوروپاتی بیماران با استفاده از ابزار میشیگان و سیستم درجه بندی بالینی تورنتو تعیین شد و سپس داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش نیازهای خودمراقبتی و پرسشنامه توان مراقبت از خود در بیماران مبتلا به دیابت مبتنی بر الگوی خودمراقبتی اورم گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر تحت نرم افزار آماری 17 spss صورت گرفت. یافته ها: توان خودمراقبتی 71/7% مشارکت کنندگان در سطح ضعیف با میانگین و انحراف معیار 8/48 ± 33/72 بود و طبق نیازسنجی انجام شده، در حیطه های دانش، نگرش و عملکرد به ترتیب، 10/8%، 0/8% و 52/5 % افراد در سطح ضعیف قرار داشتند. نتیجه گیری: بنا بر یافته ها توان خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی در حد ضعیف بود و ضعف در حوزه عملکردی و مهارتی مراقبت از خود نسبت به حوزه نگرش و خصوصاً دانش بیشتر بوده است. لذا توصیه می شود اقدامات لازم جهت ارتقای توان خودمراقبتی، بر اساس نیاز بیماران تدوین و اجرا گردد.